Backchannel is stoorzender bij congres
Vanmiddag op MoMo is hij uiteraard weer van de partij: de backchannel. Voor hen die dit begrip niet kennen: het betekent dat congresorganisatoren op een scherm op het podium, dus achter de rug van de sprekers, de berichten publiceren die aanwezigen (of zelfs afwezigen) op Twitter publiceren over de bijeenkomst, voorzien van een speciale ‘hashtag’-code (bijvoorbeeld #MoMo). Probleem van deze backchannel is dat sprekers op dit scherm veel grover bejegend worden dan een vragensteller zou durven, maar ook dat het scherm naarmate de dag vordert steeds meer volloopt met ongein. Sommige twitteraars lijken zelfs meer bezig met het scherm dan met de bijeenkomst. Is dat erg?
“The play was a great success, but the audience was a disaster.” Hoewel Oscar Wilde ruim voor het internet-tijdperk leefde, zou je bijna denken dat hij de hedendaagse backchannel in gedachten had toen hij deze oneliner aan het papier toevertrouwde. Ik moest aan dit citaat denken toen ik de reactie van Tim Overdiek, adjunct-hoofdredacteur van NOS Nieuws, las na zijn recente optreden tijdens Blog08:
“Wie op het podium van de blogconferentie Blog08 zijn of haar verhaal vertelde, was zich onbewust van een Twitter-feed die op het grote scherm langsscheerde. Het leidde tot de ietwat bizarre situatie, waarbij aanwezigen op hun mobiel of laptop boodschappen stuurden naar de Twitter-feed, die vervolgens lachend, wijzend en ginnegappend werd gecontroleerd. De spreker zelf natuurlijk stond voor Jan Lul.”
Overdiek verwijt de ‘twitterazi’ dat ze meer bezig zijn met hun eigen lolligheden dan dat ze luisteren naar wat er nu eigenlijk wordt gezegd. Twitter-diehards zullen zich vermoedelijk verdedigen met de opmerking dat backchannels juist de interactie tussen spreker en zaal versterken. Wie heeft er gelijk?
In de komende Emerce behandelen we dit thema in een stelling. Is een backchannel op een congres een verrijking of een stoorzender? Als stelling kozen wij het laatste: zo’n backchannel is een vervelende stoorzender. Jullie meningen zijn van harte welkom. De leukste of best onderbouwde opinies krijgen een plekje in de Stelling-rubriek van de papierenEmerce. Gebruik het reactieveld hieronder maar lekker als backchannel!
Tags: backchannel, Blog08, congres, MoMo, Tim Overdiek, Twitter
November 3rd, 2008 at 17:09
Je ziet wel vaker dat sprekers zich zelf serieus nemen
November 3rd, 2008 at 17:18
Volgens mij is niet zozeer de backchannel ‘an sich’ de stoorzender maar zijn de mensen die hem volgooien met ongein stoorzenders. Maar wat voor de één ongein is, is voor de ander juist reuze grappig… dus ik denk dat de stelling eerder zou moeten zijn: “Wat kan wel en wat kan niet, wat is ongein en wat is grappig, wat is fatsoen en onfatsoen in het algemeen en op backchannels in het bijzonder?” En wie daar een eenvoudig antwoord op heeft, die is misschien wel de ideale congresbezoeker.
November 3rd, 2008 at 17:20
If you use the backchannel to collect questions to ask the speakers, it’s the same as taking phone calls on TV or radio: a good thing.
The major problem with people just twittering is that the speakers can’t read it as it’s behind them while the audience can. Solve that problem and it could become a good thing.
November 3rd, 2008 at 18:08
Een interessante mogelijkheid die een backchannel in zich heeft, is dat je een en ander breder kunt trekken dan de congreszaal, zeker als je ook nog een livestream erbij betrekt. De NextWeb-conference dit jaar heb ik prima kunnen volgen vanachter mijn beeldscherm: via de livestream en via de backchannel. Het mooie daarvan was dat er op de backchannel idd discussies ontstonden naar aanleiding van wat er op het podium/in de zaal plaatsvond.
‘n Deel van de backchannelverstoring kun je voorkomen door het backchannelscherm ‘uit’ zetten op het moment dat een spreker aan het woord is, en weer ‘aan’ te zetten als er ruimte is voor vragen/discussie. Dit gebeurde op Blog08 in mijn herinnering ook (regelmatig).
Natuurlijk is twittiquette noodzakelijk, ik denk dat het al scheelt in de mate van ongenuanceerdheid van de tweets als de spreker(s) op het podium zien wat de backchannel zegt. Bij Blog08 was er geen backchannelmonitor voor de sprekers, de sprekers konden niet echt reageren op de opmerkingen achter hun rug (om).
Enne, de backchannel is natuurlijk ook tegelijk een spiegel. Actie geeft reactie. Wat me bij Blog08 opviel was dat er zeker later op de dag veel in het Engels werd getweet, wat ook de voertaal van het congres was.
Eventueel kun je iets moderatorachtigs achter de hand houden, maar mijn ervaring is dat twitter behoorlijk ‘zelfreinigend’ is.
Tjsa, en dat SintNikolaas dan even langskomt op Blog08-backchannel…
Backchannelen is een verrijking voor een conference als je het ook als verrijking inzet. Dus samen met een livestream, goed in beeld voor iedereen, evt niet zichtbaar tijdens sprekers, kortom: integreer het in je conference, regisseer het, of laat het buiten beeld. Getwitterd wordt er toch, daar ontkom je niet aan.
November 3rd, 2008 at 18:15
Een deel van de reaties verschijnt uiteraard op Twitter zelf:
TheRoel: “De kwaliteit van je backchannel hangt af van het niveau van de deelnemers en hoe goed die elkaar kennen. Dat is toch in elke community het geval? Discussies lopen eerder uit de hand wanneer men elkaar en de omgangsvormen niet kent.”
Stefan Verkerk: “Comicbase is stoorzender op backchannels van events.” ;-)
Martijn Verver: “Ik vind BC’s leuk! Maar het zorgt er wel voor dat men niet meer naar de interruptiemicrofoon loopt, wat men toch al niet deed.”
Gyurka: “Valt me mee dat ze die hashtags echt gebruiken, is dat niet spamgevoelig? Ik kan allemaal moppen tweeten op zo’n hash…”
Steven Kruyswijk: “Hehe. Nietes!”
November 3rd, 2008 at 22:28
De backchannel is een verrijking van congressen. Het is de democratisering ten top. Iedereen kan zich laten horen, en niet alleen de ervaren insprekers die altijd bij de microfoon staan. Je zag op een gegeven moment zelfs een Vincent Everts-moeheid ontstaan als hij weer als eerste naar de microfoon liep. Het werd natuurlijk een running gag om op dat moment het vragenrondje af te sluiten, ondanks zijn toch vaak zinnige bijdragen.
Het mooie aan een backchannel is bovendien dat, mits goed ingezet door de spreekstalmeester, de goede vragen kunnen worden gescheiden van de platte zelfpromotie van sommige insprekers. Scheidt het kaf van het koren, en gebruik het in de discussie.
Wellicht onbedoelde meerwaarde voor de luisteraar die de portee van het verhaal op het podium niet helemaal meekrijgt, is dat hij aan de hand van de oneliners op het scherm – ook al zijn ze lollig bedoeld – zijn gedachten kan scherpen ten aanzien van de lopende discussie, die anders misschien voor een goed deel aan hem voorbij zou zijn gegaan.
November 4th, 2008 at 01:47
Beste Jeroen,
Boeiende kwestie. Als communicatiemiddel zijn backchannels in potentie nuttige tools. Het wonderlijke aan het medium ‘backchannel’ is dat het enerzijds een manier is om supersnel een mening over iets actueels te kunnen geven in een breder verband (want veel twitterazzi), anderzijds heeft het plaatsen van een bericht op een backchannel in een situatie waarin een spreker op het podium er op dat moment niets mee kan, een demotiverend effect op daadwerkelijke intermenselijke communicatie. Immers: eens getweet is reeds gezegd, waarom dan nog naar de microfoon lopen? Dit effect is voor de live interactie in de zaal fnuikend. Wat wel zou kunnen werken (en waar overigens ook een poging toe is gedaan tijdens Blog08) is het soms uitschakelen van het Twitterscherm en het live behandelen van aangereikte kwesties. Getwitterd wordt er sowieso wel, maar het focussen op een enkel onderwerp in een live discussie vergroot wel de kwaliteit. Eindeloze twitters tegelijkertijd is leuk en onderhoudend, maar leidt ook af op het moment dat je daadwerkelijk een kern wilt raken en iets genuanceerd wilt bediscussiëren.
Tegelijkertijd heeft het ook voor de twitterazzi een demotiverend effect wanneer er thema’s aangereikt worden en je wordt alsnog niet gehoord. Dat werkt bij deze en gene frustratie in de hand, wat weer….gefrustreerde tweets oplevert (…en dan komt Sinterklaas om de hoek kijken ;-)).
Ik ben heel erg voor twitteren en backchannels, maar tijdens live evenementen is het wel zo fair ten opzichte van de spreker wanneer deze a. de mogelijkheid heeft om de tweets te zien, of b. deze de gelegenheid krijgt om te kunnen reageren op een aangereikt thema, en dan op zo’n wijze dat anderen ook hun licht op de kwestie kunnen schijnen. Want uiteindelijk gaat het er toch bij evenementen om dat je samen wijzer wordt van wat er gebeurt, niet wie er zo bijdehand mogelijk kan reageren in 140 tekens. Dat doen ‘we’ immers ook al buiten de evenementen om.
Als communicatief fenomeen is het boeiend, als digitaal fenomeen ook, en ook als aspect bij evenementen organiseren.
Hartelijke groet,
Jojanneke van den Bosch
November 4th, 2008 at 07:33
Ik denk dat een backchannel zeker iets toe kan voegen aan een presentatie. Maar dan enkel als de spreker ook in staat is om op een of andere manier het backchannel kan volgen. Een goede spreker zal namelijk in staat kunnen zijn om de bc meestal te laten voor wat hij is, maar wel in te springen zodra er relevante zaken over het scherm schuiven. Overigens moet je backchannel dan wel een natuurlijke flow hebben, anders is het ondoenlijk. Zoals de backchannels op dit moment lopen, achter de rug van de spreker, is het vaak een beetje als het ouderwetse geroezemoes achterin de klas. De spreker weet dat het er is, ziet de hilariteit, maar kan er bij gebrek aan kennis van het onderwerp de vinger niet achter krijgen.
Ik ben helaas vergeten waar ik het zag, maar pas las ik het statement ‘if the audience takes the time to twitter, your presentation is not engaging enough’. Hoewel ik er zeker van ben dat een aantal mensen toch blijven twitteren, denk ik wel dat dat de kern van de zaak is. Zolang een spreker je op het puntje van je stoel laat zitten, twitter je niet. En dan blijft het backchannel ook stil of zie je enkel wat onderwerpen voorbij komen. Een deel van de storing is dan ook de verantwoordelijkheid van de spreker.
In essentie denk ik dat backchannels een zeer interessante ontwikkeling zijn, maar dat er door organisaties goed over nagedacht moet worden wanneer en hoe ze ingezet kunnen worden. Het is het begin van een techniek, dus laten we het niet afschrijven tot we weten hoe we het tot ons voordeel kunnen gebruiken.
November 6th, 2008 at 11:37
Goeie discussie dit!
Backchannels zijn cool. Stelt je in staat om de gedachten te delen die je anders misschien in het oor van je buurman zou fluisteren. Dat soort collectieve, real time reflectie is natuurlijk supermooi.
De relatie met de spreker verdient technisch nog wat aandacht. Al genoemd is de backchannel monitor. Wat ik me net bedacht is het samen omhoog kunnen ‘diggen’ van tweets, zodat de spreker gemakkelijk de leukste/relevantste comments kan zien.
November 6th, 2008 at 11:49
@kruithoph: Tweet Digging lijkt me inderdaad een goed idee!
November 14th, 2008 at 16:32
Voor backchannels geldt hetzelfde als voor forums en artikelen waarop gereageerd kan worden. Je hebt mensen die serieus hun best doen om een bijdrage te leveren aan de inhoud én je hebt mensen die commenten met “eerst!” “stom” “booooooooring”. Kijk maar eens bij de comments op iBood, BureauRenkema, etc. Deze laatste groep is er puur voor eigengeilerij.
Ik ben ook voor Tweet Digging, misschien is zelfs moderating – Tweet filtering of censuur – een idee.
November 17th, 2008 at 23:16
Als maker van de backchannels op oa. MoMo Amsterdam wil ik ook graag even reageren:
De backchannel vormt een mooie vorm van interactie tussen het publiek en in ideale vorm ook met de spreker. Feit blijft dat de backchannel ook een potentiele plek voor ginnegappers en grappemakers is.
De kracht van de backchannel is volgens mij de mogelijkheid voor het publiek om en public vragen te stellen, snel op een stelling te reageren of te stemmen, contact te leggen (voor in de pauze), additionele tips en links te delen met de aanwezigen en vragen te stellen aan de spreker. Dit laatste gebeurt nog niet zo vaak, althans de spreker ziet meestal het scherm zelf niet.
Daarom zou het mooi zijn als de spreker op een event met backchannel ook een monitor voor hem of haar heeft te staan waarop hij/zij met een schuin oog direct het channel in de gaten kan houden. Een moderator voor de Backchannel is eigenlijk sowieso een must. Vanwege soms ietwat asociaal gedrag op de BC tijdens afgelopen Momo events biedt ik tegnwoordig voor de moderator een single-click-on-tweet-to-delete functie, waarmee de moderator een signaal kan geven aan de betreffende persoon dat zulk taalgebruik niet gewenst is. De moderator kan ook voor de spreker de relevante vragen onthouden in een lijst en aan het einde van de sessie weer naar voren toveren op het scherm.
Over het algemeen is de backchannel om prachtige sociale hier-en-nu interactie applicatie waarop een grap af en toe moet kunnen, en wenselijk is, maar zeker niet de overhand moet krijgen. Waarop relevante informatie wordt gedeeld met de zaal en waarmee meningen snel kunnen worden gepeild.
Het backchannel is voor het publiek en wordt gevoed door het publiek. Als het publiek al iets teveel alcohol nuttigt in de pauze(s) dan slaat het door: Zo merkten we bij een Momo in de Rode Hoed, waarbij de engelstalige spreker zijn presentatie in het Nederlands op het scherm meermalen door het slijk werd gehaald. De spreker begreep er niks van, want hij sprak immers geen Nederlands. Daarom ben ik ook voorstander op de BC in de taal van de spreker te communiceren.
Lees meer over BackChannels op http://slandr.net/about :P
November 22nd, 2008 at 12:09
In deze vorm heeft de backchannel-discussie uiteindelijk Emerce gehaald:
http://www.emerce.nl/nieuws.jsp?id=2782256
November 22nd, 2008 at 17:39
Het is naar mijn mening meestal geen stoorzender. Het is constructief en verrijkend. Het is namelijk een extra prikkel voor een spreker om een bijzonder sterk inhoudelijk en amuserend verhaal te houden omdat het anders door het publiek wordt aangepakt. En terecht. Het is dus een vorm van parallel vermaak in geval een spreker niet goed is. Dan kunnen mensen zich alsnog amuseren of laten informeren door het publiek zelf. Dit komt het evenemenent als geheel ten goede.
Een backchannel is hetzelfde in mijn beleving als de gehele web 2.0 beweging. Egaliserend, democratiserend, participerend. Uiteraard met ruis maar zeker ook met veel juwelen met waardevollle URLs, tips, stats, vragen, etc., ook op de backchannel bij offline events.
March 16th, 2011 at 19:07
[…] Zoals het blogbijeenkomsten betaamt, vond de evaluatie van de avond al tijdens het bal plaats op Twitter. Op de backchannel was te lezen dat vooral wegblijvers (zoals Geenstijl-haatzaaier Bert Brussen) de avond als mislukt beschouwden, maar dat was wellicht vooral bedoeld (nu word ik ironisch) om de aandacht af te leiden van hun eigen mislukte leven. Speciaal voor de critici dit aforisme: wie nooit faalt, bereikt niets. […]