R.E.M. en de beperkingen van Web 2.0
Het Westerpark in Amsterdam was deze week een concertterrein. Op woensdag 2 juli 2008 gaf R.E.M. een spetterend optreden. Vooral de snelle nummers van het nieuwe album Accelerate klonken verpletterend. Aangezien de rockband uit Georgia heel erg Web 2.0 is, deed ik er qua foto’s en video enthousiast aan mee. Of toch maar liever niet?
Het is natuurlijk geweldig dat fans hun blogberichten, Flickr-foto’s, YouTube-filmpjes en Twitter-berichten kunnen delen op de tourwebsite van R.E.M. (door tags als #remamsterdam of #remnyc te gebruiken). Zelf was ik apetrots toen mijn filmpje van de afsluiting van het concert prominent op de R.E.M.-site stond. Ook mijn foto’s en tweets waren zichtbaar voor fans van over de hele wereld.
Tijdens het concert stuitte ik echter op de beperkingen van Web 2.0. En dan bedoel ik niet het feit dat mede-twitteraar Vincent Everts (ik heb hem in het Westerpark overigens niet gezien) werd afgevoerd door de beveiliging omdat hij opnames maakte met een professionele camera. Hoe lullig ook, Everts had kunnen weten dat dat volgens de algemene voorwaarden van Mojo Concerts simpelweg niet mag. Gewoon met je mobieltje filmen, dan is er niks aan de hand.
Nee, mijn bedenkingen over Web 2.0 en concerten gaan over iets heel anders. Als ik een foto maak van Michael Stipe of het knallende openingsnummer met mijn camera film, dan leidt dat me niet af van de show. Het versterkt juist mijn verbintenis met het evenement. Mijn beleving neemt alleen maar toe. Met twitteren is dat anders. Terwijl de band op het podium doorspeelt, wend jij je hoofd af om een tekstbericht te sturen. Het verbindt afwezigen met het concert, maar het werkt averechts op jouw directe beleving.
Ik snap dat mensen twitteren bij een congres. Daar gaat het over kennisoverdracht, ratio. Concerten zijn echter emotie, pure beleving. Dat moet je ondergaan. Wat mij betreft doe je dat niet door jezelf van de show af te keren om een bericht in te tikken. Ik heb een tweet gestuurd tijdens het optreden en wist meteen dat dat de enige zou zijn. Ik wilde genieten van het moment. Berichten over de show kun je ook sturen na afloop, of terwijl je wacht op de toegift.
Web 2.0 is super, maar woensdagavond mocht het even wachten. R.E.M. kreeg toen al mijn aandacht, en die verdiende de band ten volste. Web 2.0 is om na te genieten, maar dat doe je toch meestal na afloop.
Tags: #remamsterdam, Accelerate, Amsterdam, concert, filmen, Flickr, live, Michael Stipe, Muziek, REM, Social Media, Twitter, Video, Vincent Everts, Web 2.0, Westerpark, YouTube
August 1st, 2008 at 23:21
[…] Popmuzikanten moeten nieuwe wegen bedenken om hun muziek aan de man te brengen. Prince en Radiohead experimenteren met het online verkopen annex gratis weggeven van hun muziek, terwijl andere bands zoeken naar viraal succes (zoals OK Go met hun dansvideo). En wat doet Pixies-voorman Black Francis? […]
May 8th, 2010 at 13:07
[…] “Living well is the best revenge” (George Herbert). Deze titel van een rocksong van R.E.M. is de ultieme manier om haters buitenspel te zetten: “The best way to counter-attack a hater is to make it blatantly obvious that their attack has had no impact on you.” Laat de haters lekker sudderen in hun eigen ressentiment en boosheid, die meestal toch niets met jou te maken heeft. “Don’t get angry, don’t get even. Focus on living well and that will eat at them more than anything you can do.” […]
September 22nd, 2011 at 01:33
[…] De alternatieve rockband R.E.M. maakte vandaag bekend dat ze ermee stopt, na 31 jaar. Dat doet pijn. Er zijn veel bands en artiesten die me raken, maar er is slechts een select gezelschap musici dat qua zeggenschap huizenhoog boven het koren uitsteekt. R.E.M. behoort zonder discussie tot dat gezelschap. Dat tijdperk is nu ineens voorbij. […]