Column: Mohammed

Mohammed

Tja, Mohammed. Je kent hem wel: plukkig grijs baardje, priemende tirannieke ogen en – zoals Rembrandt hem in de Stripstrijd heel treffend afschilderde – met een tulband op zijn hoofd. Door deze strook van Pieter Hogenbirk en Herman Roozen zal ik nooit meer neutraal naar het schilderij ‘Man met tulband’ kunnen kijken.

Leuke grap dus. Nou ja, leuk? Smaken verschillen, zo heeft de wereld gemerkt. Teken in die tulband vooral geen bom met een kort sissend lontje, want dan wordt de Arabische wereld boos. Heel boos. Een geinige cartoon is geen geinige cartoon meer als er in Damascus, Beiroet en Teheran ambassades in vlammen opgaan. Gezwicht voor woedende mensenmassa’s, die zijn opgehitst door hun politieke en religieuze leiders.

De woede in de moslimwereld gaat helemaal niet over een paar Deense cartoons in Jyllands-Posten, maar om die gapende kloof tussen het oosten en het westen. Bush versus Bin Laden. Joden versus islamieten. God versus Allah. Maar vooral de strijd der profeten: Jezus, de wonderdoener van God, tegen Allahs afgezant Mohammed. Sam en Moos.

Prachtige ammunitie voor scherpe spotprenten, maar helaas: van dat ene geloof mag het niet. Dat het andere geloof inmiddels de macht van satire heeft leren begrijpen, doet bij de starre islam vooralsnog geen lichtje branden. ‘Zij die Mohammed afbeelden, dienen te sterven.’ Wie dit gelooft is zo achterlijk als Pim Fortuyn de islam ooit afschilderde.

In plaats van de strijd tussen Mohammed en de berg volg ik liever de Stripstrijd in Het Parool. Briljant idee: tekenaars die elkaar met de pen bestrijden. Het heilige aantal van twaalf doorstond de voorselectie van 271 inzendingen. Op het eerste oog had ik favorieten, maar ze moeten het waarmaken met die twaalf (weer twaalf!) stroken in de krant. Hun eerdere werk moeten we er niet in betrekken. Veel strip-insiders lijken dat juist toch te doen en verkondigen vooraf al omstandig wie er moet winnen. Geniet liever van die dagelijkse verrassingen. Niet alles is even goed, maar het idee is verfrissend.

Wie had ooit gedacht dat Aimée de Jongh het zo jong al tot dagpublicatie in een grote Nederlandse krant zou schoppen? En hoeveel mensen leren nu wel niet het eigenzinnige werk van Ruben Steeman kennen, of de droogkomische dagboeknotities van Michiel van de Pol? De Stripstrijd is voor veel lezers een eye-opener en alleen daarom al een geslaagd experiment.

Meer dan ooit draait het in de krant om strips en cartoons. Soms gaat dat met brandende ambassades gepaard, soms met de brandende passie van talenten die een publicatiekans krijgen. Beide situaties bewijzen de kracht van het beeld. Geen Mohammed die dat kan stoppen.

Dit is de elfde column van journalist Jeroen Mirck voor stripblad Myx, verschenen in de editie februari/maart 2006.

Tags: , , , , ,

Leave a Reply