Column: Lang leve de internet-dictatuur!
Internet heeft een aura van democratie om zich heen hangen. Zolang je geen seks met dieren of peuters op het web pleurt, mag zo’n beetje alles (ja, ook seks met George Bush). Dus kan elke egomane randdebiel ons bestoken met zijn dagboeknotities, vakantiefoto’s, postzegelverzamelingen, bondage-fantasieën, kneuterpoëzie… of strips natuurlijk. In het beste geval zijn dat echte webcomics: strips die speciaal voor het web zijn gemaakt en zich ook naar dat medium hebben gevormd.
Er is heel wat moois op internet te vinden als je van strips houdt. Maar dankzij de democratie van het web (‘one man, one site’) kan ook elke talentloze imbeciel zijn stripjes online zetten. Begin jaren negentig was dat nog revolutionair: ondanks het gebrekkige tekenwerk wordt Where The Buffalo Roam (1992) van Hans Bjordahl nog steeds geroemd als de eerste strip op Usenet, terwijl de al evenmin getalenteerde Stafford Huyler een jaar later geschiedenis schreef door als eerste een strip (NetBoy) op het web te kwakken. Bijna vergeet ik dan nog David de Vitry, die rond diezelfde tijd de domeinnaam Webcomics.com claimde en daar de grootst mogelijk meuk liet publiceren door iedereen die het maar wilde. Lang leve de internetdemocratie!
Inmiddels zijn we ruim tien jaar verder. De webcomic heeft een razendsnelle ontwikkeling doorgemaakt. Mede dankzij Photoshop, Illustrator en Flash vergapen liefhebbers zich aan werk dat de pioniers van het genre doet verbleken. Toegang tot internet is veel vanzelfsprekender geworden, dus ligt deze publicatievorm open voor elk supertalent. De keerzijde is uiteraard dat internet nu ook de speeltuin is geworden waar iedere flapdrol zonder tekentalent zich kan presenteren als ‘webcomic artist’. Een klotestrip is in vijf minuten getekend en staat in tien minuten online.
De goede webcomics dreigen te bezwijken onder de overdaad aan inferieure rotzooi. Hoog tijd om orde op zaken te stellen. Met democratisch gepolder komt zo’n grote schoonmaak noit van de grond, dus is het tijd voor dictatuur. Iemand moet deze vuile klus klaren, dus heb ik zelf maar een jury geformeerd met onafhankelijke geesten van buiten de stripwereld. Geen publieksverkiezing, maar een genadeloos juryoordeel.
Op 1 mei 2005 vertellen we u tijdens het webcomicfestival Clickburg welke Nederlandse online strips u vooral niet mag missen. Gezeik van niet-genomineerden nemen we voor lief. Sterker nog: als er teveel wordt geklaagd, kiezen we volgende keer gewoon de sléchtste webcomic van het jaar. Lang leve de internetdictatuur!
Dit is de derde column van journalist Jeroen Mirck in Myx, verschenen in de editie van april 2005.